رابطه بین شیوع و علل آسیب های ورزشی و زیان های مالی آن در وزنه برداران لیگ برتر ایران

زمینه و هدف: وزنه برداری به عنوان یک رشته قدرتی علاوه بر سازگاری های عضلانی – اسکلتی خاص، با آسیب های متفاوتی نیز  همراه است، از این رو هدف از تحقیق حاضر مطالعه رابطه بین شیوع و علل آسیب های ورزشی و زیان های مالی آن در وزنه برداران لیگ برتر بود. روش تحقیق: تعداد 100 وزنه بردار حاضر در لیگ سال 1391 با میانگین سنی30/2±54/25 سال و سابقه ورزشی 26/2±91/8 سال، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. اطلاعات تحقیق در طی دو سال قبل، از طریق یک پرسشنامه محقق ساخته که بر مبنای پرسشنامه آسیب فولر و دیگران (سال2006) تدوین شده بود، جمع آوری گردید. روایی پرسشنامه توسط اساتید تایید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ، ضریب 87/0 به دست آمد. اطلاعات مربوط به هزینهها از طریق چک لیست ثبت هزینه های آسیب، جمع آوری شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون  در سطح 05/0≥p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: سهم آسیب ها در اندام فوقانی 92/38 درصد، اندام تحتانی 33/42 درصد و در سر و صورت و گردن 82/6 درصد به دست آمد. همچنین بیشترین میزان آسیب با  79/24 درصد، مربوط به کشیدگی در اندام تحتانی و بیشترین میزان هزینه آسیب مربوط به زانو بود. مهم ترین عامل خطرزا در بروز آسیب ها، عدم رعایت اصول علمی تمرینات مقاومتی گزارش شد. رابطه معنی داری بین میزان هزینه با میزان شیوع آسیب در اندام تحتانی (57/0-=r،0001/0=p) مشاهده گردید. سایر نتایج نشان داد که بین میزان شیوع آسیب با استفاده نکردن از کمربند (13/0-=r، 04/0=p) و گرم نکردن قبل از تمرین (23/0-= r، 03/0=p) در اندام فوقانی، رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین رابطه معنی داری بین میزان شیوع آسیب با استفاده نکردن از زانوبند (19/0-=r، 02/0=p)، کمربند (29/0-=r، 01/0=p) و گرم نکردن قبل از تمرین (23/0-=r، 04/0=p) در اندام تحتانی، به دست آمد. نتیجه گیری: با انجام تمرینات مقاومتی ویژه وزنه برداری به خصوص در اندام تحتانی، گرم کردن اختصاصی و استفاده از کمربند وزنه برداری، می توان به پیشگیری از آسیب دیدگی وزنه برداران و کاهش هزینه ها،کمک کرد.